Έχω Εφιάλτες

Έχω εφιάλτες. Είναι τρομερό. Με αυτά που ακούω δεν μπορώ να κοιμηθώ. Ξυπνάω φρικιασμένος, ιδρωμένος και ράκος. Ο εφιάλτης δεν σταματάει ποτέ, ξανά και ξανά επαναλαμβανόμενος.

-------------------------

Είναι νύχτα.
Σε ένα νταβλαντάζ μπαροκικά μεταμοντέρνο πενθχάουζ.
Το ημίφως συστρέφεται λάγνα στους ένοχα μισοβυθισμένους στο μπουχάρα γλουτούς.
Δάχτυλα, κορμιά και ανάσες περιπλέκονται σε μία πρωτόγνωρη για την ιστορία του αμαρτωλού ανθρώπινου γένους σεξουαλική μετουσίωση.

Η ΠΑΤΟΥΞ ΜΕΤΑΠΑΡΤΟΥΖΑ σοδομίζει τα βαθιά σεξοθεμέλια του ελλαδικού συλλογικού αυνάν-ασυνείδητου.

Οι πρωταγωνιστές:
-Ο Τουλίπας - αγέραστος γαμιάς των Βαλκανίων
-Ο Πιπερόπουλος - Παχιά μουστάκια - Μεγάλα τετράγωνα και τριχωτά
-Μια π-συμβασιούχος - Η θητεία της σαν πουτάνα αλλάζει με την τελευταία νομοθεσία
-Μια ξ-γκομενίτσα - Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα, η ώρα όπου γόνιμη κινώ

Εγώ δεμένος πισθάγκωνα με τα βρακιά μου εκδρομή στο Καρπενήσι και τον κωλαρίνο μου πασπαλισμένο με ασημόσκονη.
Ο Τουλίπας πριαπισμένος χαϊδεύει το ένα μεγάλο τετράγωνο και τριχωτό του Πιπερόπουλου ο οποίος γλύφει τις μουστάκες του κοιτώντας τον πασπαλισμένο κωλαρίνο μου.
Η π-συμβασιούχος σοδομίζει με μία μία μικροκάμερα τον Πιπερόπουλο που με τη σειρά του τρομπάρει τον καραπιπερίμ του στην ξ-γκομενίτσα που στο ημίφως πέρασε τις μουστάκες του με το πουπουλένιο σπασουάρ του Τουλίπα.

Από πίσω μου ακούω πνιχτούς και γλιστερούς ήχους, βογγητά και πεογενείς λαρυγγισμούς. Πλαφ χλάφ και κωλομερικά σφιχτοσκάμπιλα.

Χλατσ!!!!! αισθάνομαι το πρώτο μεταπαρτουζικό χαστούκι στον κωλαρίνο μου.
Σπίθες πετάγονται και αυτανάφλεξη με απειλεί από στιγμή σε στιγμή.

Χλατσ!!!!! το δεύτερο σφιχτοσκάμπιλο οδηγεί στην μοιραία πυρκαγιά. Ο ασημοκωλαρίνος μου παραδίνεται παρανάλωμα του πυρός.

Ούι Ούι Ούι Ούι οι γείτονες κάλεσαν την πυροσβεστική. Μια τσεκουριά κόβει την πόρτα στα 12. Δυο πυροσβέστες θεληματικοί με τετράγωνες πλάτες και χρηστούς ηθικούς βουβώνες μπουκάρουν στο νταβλαντάζ πενθχάουζ. Δυο παλικάρια τραγανά, συνέταιροι και σημαιάρχες της ηθικής ταξιαρχίας με μοναδικό σκοπό να σώσουν τα ανυπεράσπιστα κωλομέρια.
Με αυτοθυσία πέφτουν πάνω στον κώλο μου να τον σβήσουν. Με φτυάρια τον χτυπούν να σβήσει αλλά αυτός τίποτα. Με αυτοθυσία πέφτουν να τον σβήσουν με τα ίδια τους τα χέρια . Σπίθες, ασημόσκονη και ουρλιαχτά ωορηξίας μου σκίζουν τα αφτιά. Από πίσω το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που κάνει ντοκιμαντέρ για τους πυροσβέστες μας πιάνει όλους - δίκαιους και άδικους - στην παρτουζοσεκάνς:
Τετράγωνα και τριχωτά να αψηφούν την σκηνοθετική άποψη, έναν καραπιπερίμ να πρωθυπουργοποιείται, μια μικροκάμερα να σοδομίζει λάθος κώλο και μια ζωή να γεννιέται.

ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ !!!! ΚΑΙΓΕΤΑΙ Ο ΚΩΛΟς ΜΟΥ!!!!
ΩΩΩΩΩ!!!!!!!